Stephan Kyriacou
Bu yazı PinkNews’de yayımlanmış olan “As a proud transgender bisexual man, my labels are comforting, freeing and feel like home” başlıklı yazının Türkçe çevirisidir.
“Biseksüel olmaktan gurur duyan bir trans erkek olarak sahiplendiğim etiketler beni rahatlatıyor, özgürleştiriyor ve evimdeymişim gibi hissettiriyor”
Biseksüel Farkındalık Haftamız* Kutlu Olsun!
Her gün biseksüellerin aranızda dolaşıyor olduğunun farkında mısınız? Buradayız, queer’iz, kafamız karışık değil ya da bir evreden geçmiyoruz. Biseksüellik, aldığımız nefes kadar gerçek. Bunu bana dünyanın en uzun açılma hikayesini yaşamışım gibi hissettiren şeyden sonra keşfettim. Biseksüel olmamın yanı sıra ben bir transım. Biseksüel Farkındalık Haftası üzerine yazdığım yazıda verdiğim bu bilgi konuyla alakasız gibi görünebilir fakat benim için cinsiyetim ve cinselliğim çok önemli bir biçimde kesişiyor.
Cinselliğimi oldukça erken yaşlarda sorgulamaya başladım. Fakat ilk başta hislerimle yüzleşmek gerçekten çok korkutucuydu. Nihayet 17 yaşında açıldığımda kullandığım ilk etiket biseksüeldi. Bir süre sonra ise onu kullanmayı bıraktım ve ‘eşcinsel’ ve ‘queer’ kelimelerini kullanmayı seçtim. Oysa sahip olduğum biseksüel hisler baskın biçimde hâlâ olduğu yerdeydi. Bence bunun erkeklere duyduğum çekimle mücadele halinde olmamla bir ilgisi vardı – kısacası bunun adı, üstesinden gelemediğim içselleştirilmiş homofobiydi. Bu hislerime tekrar dönebilmem, kendimi trans erkek olarak kabul edip trans uyum/geçiş sürecine başlamamdan sonra oldu.
Cinsiyetimi kucaklamamın kendimi anlamamda büyük bir adım olduğunu hissettim. Rahatça iç çekme gibi gelen bir özgürlüktü ve bu bana diğer yönlerimi, yani cinselliğimi keşfetme olanağı sundu. Kendimi hâlâ kadın olarak tanımlıyorken biseksüel olma fikriyle yüzleşmek nasıl sinirlerimi bozuyorsa erkek olarak açıldıktan sonra da bu böyle oldu. Biseksüel bir kadın olarak açılmak, fetişleştirilmeme ve “sonunda artık sadece bir erkekle beraber olacak” fikrine karşı savunmasız hissetmeme neden oldu. Biseksüel bir erkek olarak ikinci kez açılmamla birlikte tamamen cehaletle ve diğer insanların beni dışlamasıyla karşılaştım. Ayrıca -tahmin edersiniz ki- aslında gey olduğuma ve sonunda artık sadece bir erkekle beraber olacağıma inanıldı.
Biseksüel kimliğim bana, en sevdiğim TV programını izlerken elimde bir bardak şekerli çay, üzerimde kalın bir battaniyeyle şöminenin önünde oturuyor olduğumu hissettirdi. Bu beni rahatlattı, özgürleştirdi ve evimdeymişim gibi hissettirdi.
Yaşadığım tüm bu deneyimler, mevzu özellikle ‘biseksüel silinmesi’ olduğu zaman LGBTİ+ topluluğu içinde bile var olan bifobi gerçeğini ve bunun hâlâ ne kadar yaygın olduğunu tüm çıplaklığıyla görmemi sağladı.
Fakat buna rağmen yaşadığım yolculuğa ve bunun beni getirdiği yere daha fazla minnettar kalamazdım. Yıllar süren kafa karışıklığı ve korku, asla tahmin edemeyeceğim bir seviyede kendimi tanımaya evrildi. Kimliğimle bu kadar rahat olacağımı asla düşünmemiştim. Beni “ben biseksüel bir trans erkeğim” demekten daha fazla memnun eden bir şey yok.
Etiketlere çok fazla bel bağlayan biri değilim. Bence istiyorsanız kesinlikle kendinizi tanımlayan etiket(ler) kullanmalısınız. Ama sizin için işe yaramıyorsa herhangi bir etiket kullanma baskısını yaşamamalısınız. Sahiplendiğim etiketler bana hiç tasavvur edemediğim bir güvende olma hissi tattırdı. Bu dünyada bir yerim olduğuna şüpheyle yaklaşırken, özellikle vaziyet kendinizi anlamakta zorluk çekmenize neden olacak zihinsel sağlık sorunlarıyla iç içe geçtiğinde, bu etiketler bana tutunacak bir destek mekanizması sağladı. Biseksüel kimliğim bana, en sevdiğim TV programını izlerken elimde bir bardak şekerli çay, üzerimde kalın bir battaniyeyle şöminenin önünde oturuyor olduğumu hissettirdi. Bu beni rahatlattı, özgürleştirdi ve evimdeymişim gibi hissettirdi.
Kim olduğumu gerçekten anladığımda yaşadığım özgürlük hissini tam anlamıyla kelimelere dökemem. Hem cinselliğim hem cinsiyetim bu hissi besledi fakat özellikle cinselliğim uzun süre tanımlamakta zorluk çektiğim bir şeydi. Ergenliğimde ilk biseksüel olarak açılmam ve bunu takip eden yıllarda pek çok etiket kullanmam sonunda beni biseksüelliğe geri döndürdü. Sanki kendimi keşfe çıkmam, şu an bulunduğum noktaya, başladığım yere beni geri getirmesi için gerekliydi. Çünkü başladığım yerin, tüm geçen zaman içinde bulunmam gereken yer olduğu ortaya çıktı. Bunu anlamam biraz zamanımı almış olabilir ama anlamış olmak beni memnun ediyor.
Beni “ben biseksüel bir trans erkeğim” demekten daha fazla memnun eden bir şey yok.
Bu yüzden karşınızda biseksüel olmaktan gurur duyan bir erkek olarak duruyor ve tüm yönelimdaşlarımın Farkındalık Haftamızı kutlamak için bana katılabileceğini umuyorum.
Biseksüellikle ilgili daha fazla şey bilmek istiyorsanız ya da cinselliğinizi sorguluyorsanız hazırladığımız şu videoyu izleyebilirsiniz.
Tekrar Bi+ Farkındalık Haftamızı kutlarım. Hayatınızdaki biseksüellere onların farkında olduğunuzu hissettirin ve daha önemlisi, onları tam da olduğu haliyle sevdiğinizi ve desteklediğinizi bilmelerini sağlayın. Biseksüellerle derdi olan herkese sadece biseksüel barış çubuğu sallayarak *NSYNC grubunun şarkısında geçen kötü şöhretli şu kelimeleri sarf ediyorum: Bİ Bİ Bİ.
*Eylül Ayı Bi+ Onur Ayı olarak kutlanırken, 23 Eylül Biseksüel Görünürlük Günü olarak da kutlanmaya devam ediyor. Ayrıca 16-23 Eylül tarihleri arası, Biseksüel/Bi+ Farkındalık Haftası olarak kutlanıyor. (ç.n)
Bu yazılar da ilginizi çekebilir:
Biseksüel ve Trans: Biseksüel Yolculuğunu Doğrusal Olmayan Şekilde ve Kapsayıcı Olarak Düşünmek
Bir TT Olayı: #BisexualMenExist